viernes, 13 de diciembre de 2019

Maniobras de distracción

De los cuatro edificios sobre los que la Xunta propone intervenir solo dos son autonómicos.
Por si eso fuera poco el Parador depende del Estado, así que no parece muy hábil enfrentarse a quienes pueden interceder
a favor de la propuesta.

Como era de esperar, la Xunta hizo la propuesta formal para un Parador para San Fernando. No es un proyecto, sino una idea que habría sido magnífica de haberse planteado hace 15 años, pero ahora es tarde para andar con cambios. Hace casi una década vinieron a enseñarnos las infografías del proyecto del Museo de la Romanización y a contarnos que las obras empezarían en 2011… ya ven. La propuesta se anuncia sin hablar previamente con el Ayuntamiento, quien ahora, irónicamente, saca los galones de que es propietario del edificio (cosa que se callaba cuando tratábamos la responsabilidad por el deterioro del Cuartel), ni con el Estado, que lo tendría que integrar en la red nacional de Paradores, cosa harto compleja a día de hoy. Sigo sin entender por qué la Xunta no hace una Pousada de titularidad autonómica como la de Portomarín si tan convencidos están de la bonanza de la idea.

El segundo punto de la propuesta es llevar el Museo de la Romanización al MIHL, lo que supondría sacar del recinto histórico los restos arqueológicos, un contrasentido absoluto. Hablar de romanización alejándonos de la Muralla es un disparate, como lo fue en su día construir el museo subterráneo donde está, lo que se traduce en la triste afluencia de visitantes.

La tercera parte del dislate es construir una sede del Centro Galego de Arte Contemporáneo, por si no nos llegaba con el auditorio viejo, el nuevo, la vieja cárcel y la residencia de artistas que se ha sacado de la manga la alcaldesa para el Carmen. Aquí cada uno va por su lado, incluso entre socios de gobierno, y somos los sufridos ciudadanos los que hemos de sostener todos estos chiringuitos con nuestros impuestos, porque se ve que ponerse de acuerdo es algo que no les interesa.

Por último, redondean la idea con una oficina de turismo en la Casa Torre anexa a la Muralla (¿le pasa algo a la que tenemos ahora, que lleva ahí pocos años como para tener que tirar con ella?), dando además otros locales de ese edificio a una entidad privada por motivos no aclarados, sin mediar concurso ni propuesta pública alguna. A dedo.

Todo esto no deja de ser una maniobra de distracción, para abrir un debate que maree la perdiz e intentar así no cumplir los compromisos adquiridos hace ya más de una década. Curiosamente cuando tratamos la posibilidad de llevar un colegio a San Fernando (que sería maravilloso para el casco histórico) se nos cerró la puerta diciendo que no se podía alterar el edificio para ese uso. De la misma forma, con el tema de la destrucción de la estación de autobuses la respuesta siempre es que “la decisión ya está tomada” y no hay ni siquiera diálogo posible, lo que contrasta con la pereza eterna a la hora de ponerse a trabajar para hacer el prometido Museo de la Romanización.

No, ese no es el camino. No podemos perder más tiempo. Lugo fue la capital del Convento Jurídico Lucense del Imperio Romano y es el lógico epicentro de la arqueología de esa época en el noroeste peninsular.

San Fernando ha de ser el Museo de la Romanización. Es de justicia.

Artículo publicado en El Progreso del 12 de Diciembre de 2019

4 comentarios:

  1. Estimado Luis,
    Estou de acordo en que cas propostas para San Fernando so se trata de manobras de distración cas que distraernos do importante; e o importante é que seguimos cun auditorio que é unha nave para vacas, en vez de telo feito en San Fernando (un Auditorio cabía, un Pazo da Ópera non), seguimos con museos medio baleiros e cos que non sabemos moito que facer no MIHL e no Vello Cárcere, e sen o que si poderiamos encher e saberíamos que facer con el en co Museo da Romanización en San Fernando; e así levamos non dez anos, senón vinte (dende que se fixo o concurso polo Auditorio alí).
    Fai vinte anos íase facer un Auditorio, como se inflou tanto o proxecto ata que non collía alí, decidiuse que facer outro en Acea (un sitio incómodo) e que aínda está pechado; fai dez anos íase facer o Museo da Romanización (mentres se fixo o MIHL, para compensar á zona norte por quedar tan lonxe do Auditorio). E agora a ocorrencia é un Parador (do que xa se falara fai máis de dúas décadas), e co que se nos enredaría outros dez anos sen facer nada.
    Polo camiño, outros (ti mesmo: http://historiasdesdelugo.blogspot.com/2012/10/que-hacemos-con-san-fernando.html) tamén propuxeron facer un colexio alí; que tampouco é o sitio indicado (debería estar na UI5, a carón do Instituto Xoán Montes, aproveitando así as sinerxias e compartindo instalacións e patios, e rematando traseiras do final da rúa Nova).

    En definitiva, que ogallá en San Fernando houbese un Parador, ou un Auditorio, ou un Museo da Romanización... dende fai 20 anos, e non ver como dentro dunha década a outro iluminado se lle ocorre propor para alí un centro de convencións, un novo CEI, ou calquera outra cousa.

    Pero xa que non o houbo, das opcións que temos, unha vez que se fixo un Auditorio en Acea, habería que abrilo; habería que darlle contido ó MIHL (Máis que para Museo eu o vexo integrado para actividades relacionadas ca xuventude co que hai na contorna)e o Vello Cárcere (que coma museo sobre prisións e represión ten moitísimo potencial e un sitio inmellorable), e facer ese Museo da Romanización (en San Fernando, que coma dis é de xustiza, ademais de ser o mellor emprazamento).

    E se a Xunta quere facer unha Pousada, que fale ca Deputación e se fixe no Fogar de Santa María, ou na sempre pendente zona do Carme, na UI1 ou na UI7.

    En fin, supoño que dentro dunha década seguiremos falando do mesmo, a ver se algunha vez serve de algo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Cuando decía que hace diez años, me refería a los que pasaron desde que vinieron a presentar el proyecto y el presupuesto del Museo, y que no se hizo.

      En cuanto al Auditorio, no estoy exactamente de acuerdo. Orozco no solo infló el proyecto sino que lo retrasó, y ahí estuvo el problema. Si hubiera seguido adelante ya estaría en obras cuando se declaró la Muralla Patrimonio de la Humanidad, pero no quería que nada recordase a Joaquín.

      Lo del Colegio, qué quiere que le diga, me sigue pareciendo que sería fantástico para el casco histórico. No veo la lógica de unirlo al Juan Montes necesariamente ya que la propuesta era que esas "sinergias" fueran con el actual Quiroga Ballesteros, uniendo infantil y primaria, que parece que tiene más sentido.

      En cuanto al centro de convenciones, ya se ha adelantado la iniciativa privada (afortunadamente) y ha comprando el señor Amancio López la antigua Cámara para hacerlo, y seguro que será rápido y exitoso.

      Un saludo y gracias por el comentario :)

      Eliminar
    2. De acordo co de Orozco.

      Respecto do Colexio, o Quiroga é totalmente insuficiente (seino moi ben), pero en San Fernando habería moitos problemas por carencia de espazos exteriores, que na UI5 teriamos resoltos co espazo do canil e o do novo CEIP, sería unha obra máis cara que facer un novo xunto ó Xoan Montes; e, sobre todo, perderiamos a posibilidade de facer alí o Museo da Romanización, no que creo que estamos de acordo.
      E o Quiroga podería seguir coma centro exclusivo para infantil, ou para "capacidades diferentes" (por exceso ou por defecto), ou coma gardería (que na miña opinión sería posiblemente a mellor opción e conservaría o carácter "docente").
      O do centro de convencións era so sarcasmo; porque témome que ideas peregrinas haberá máis, pero decisións poucas.
      En fin, un saúdo.

      Eliminar
    3. Verá, espacios exteriores en un edificio con patio central y una parte trasera enorme... creo que hay suficientes. Además se podría añadir la parte superior de la calle Amor Meilán.

      En fin, total, para el caso que nos van a hacer...

      Eliminar

Derecho a réplica:

Se admiten comentarios, sugerencias y críticas. Sólo se pide cierta dosis de ''sentidiño'' y cortesía.